Δεν ήταν απλώς άλλο ένα ματς. Ήταν σύγκρουση κόσμων. Οι Darth Invaders και οι Μινάρ Ηστ δεν μπήκαν στο παρκέ για να κερδίσουν. Μπήκαν για να επιβιώσουν, να επιβάλουν το εγώ τους, να διαλύσουν κάθε ψευδαίσθηση ότι υπάρχει “ασφαλές” προβάδισμα. Και όμως, σε αυτό το μπασκετικό θρίλερ, μόνο ένας βγήκε ζωντανός. Οι Μινάρ Ηστ με τελικο σκορ 60-67.

Από το πρώτο δευτερόλεπτο, οι Μινάρ Ηστ έδειξαν πως δεν ήρθαν για να κάνουν... τουρισμό. Κυκλοφορία μπάλας που έσπαγε αστραγάλους, άμυνες που μύριζαν μπαρούτι και επιθέσεις με χειρουργική ακρίβεια. Οι Darth Invaders έμοιαζαν σαν να περίμεναν κάτι, έναν διακόπτη να γυρίσει. Δεν γύρισε. Όχι ακόμα. Οι Μινάρ Ηστ είχαν τον έλεγχο — στο σκορ, στο ρυθμό, στο μυαλό. Έπαιζαν μπασκετικό σκάκι και κέρδιζαν σε κάθε άνοιγμα.

Και κάπου εκεί, όταν όλα έδειχναν τελειωμένα, ξύπνησε το μπασκετικό ένστικτο. Οι Darth Invaders αποφάσισαν ότι δεν θα πάνε κάτω έτσι απλά. Ο Αναστόπουλος και η παρέα του άναψαν τη σπίθα της ανατροπής, σάρωσαν στο τελευταίο δεκάλεπτο, έφεραν την αναμέτρηση σε οριακό σημείο. Οι Μινάρ Ηστ λύγισαν για μερικά λεπτά – αλλά δεν έσπασαν. Εκεί κρίνονται τα ντέρμπι: όχι ποιος φοβήθηκε, αλλά ποιος άντεξε τον φόβο. Και οι Μινάρ Ηστ, έστω και λαχανιασμένοι, βρήκαν τις απαντήσεις στα κρίσιμα σημεία. Όχι εντυπωσιακά. Όχι εύκολα. Αλλά καθαρά. Ψυχρά. Τελικός λογαριασμός: 60-67.

Δεν ήταν απλώς μια νίκη. Ήταν δήλωση. Οι Μινάρ Ηστ έδειξαν ότι μπορούν να επιβιώνουν μέσα στη φωτιά, ότι δεν χρειάζονται θόρυβο για να κάνουν ζημιά. Από την άλλη, οι Darth Invaders – με όση καθυστέρηση κι αν αντέδρασαν – έδειξαν ψυχή. Και η ψυχή δεν γράφεται στον πίνακα του σκορ, αλλά στην μνήμη όσων βλέπουν. Επόμενη μέρα; Έρχεται. Και κανείς δεν είναι έτοιμος.